نشریه تابش

بنام خدواند مهربان

فرارسیدن ماه مبارک رمضان، ماه نزول وحی، ماه ضیافت الهی

  - ماه بازگشت به خویشتن ، ماه نزول رحمت ونعمت های بی پایان خدای

 - ماه باخبری از یتیمان وبی بضاعتان، ماه انسانیت وشرافت،

را خدمت تمام مسلمانان جهان تبریک عرض داشته واز پیشگاه خداوند منان استدعا می داریم تا همه ای مسلمانان جهان را بیشتر وبهتر از قبل در راستای تحقق آرمان شان که همانا وحدت واقعی آنها ورسیدن به خداست مورد لطف خویش قرار دهد.

 بسم رب المهدی

   قبل از اینکه وااصل موضوع شویم باید ،سوالات ازقبیل:. امام مهدی(عج) کیست؟ ،آیا او را درست شناخته ایم؟ وآیا نیازی به شناخت اوداریم؟...را مطرح سازیم ،هرچند این موضوع آنقدر گسترده است که گنجانیدن آن در این صفحه ای کوچک کاری است دشوار ولی با این وجود هم سعی می کنیم موضوع را بصورت فشرده بپیشکش شما علاقمندان کنیم.

بنام هستی بخش هستی آفرین

     چون انسانها از بدو پیدایش خویش تا حال همواره در تلاش بوده و است که جهت تدوام حیات خویش نیاز های خود را بر آورده سازد این نیاز ها بدو دسته تقسیم می گردد که یکی آنها نیاز های اولیه مانند:آب ، غذا ...... و نوع دوم آنرا نیاز های غیراساسی تشکیل میدهد.

نیاز های  اساسی(اولیه)؛ عبارت از یک سلسه نیاز های اند که انسان بدون آنها به حیات خویش ادامه داده نتوانسته وهلاک خواهند گردید مانند:غذا وآب ....

نیاز های غیر اساسی؛  این نیاز ها خیلی ضروری بشمار نرفته ولی انسان در جهت بدست آوردن آنها تلاش مینمایند مانند: شهرت، مقام و...

پدیده ای علم کدام نوع نیاز های مارا تشکیل خواهد داد؟؟

قبل از پاسخ به این سوال اولاً باید واژه ای علم را تعریف کرد:

اکثراً برای علم دو تعریف خیلی برجسته تراند،

اول: ”علم عبارت از کشف ویابدست آوردن حقایق است واسرار هستی“.

 دوم: “ علم عبارت از مجموعه ای از قوانین اند که بر اساس تجربه ثابت شده بتواند“.

پاسخ: چون انسان در این دنیا آزاد خلق شده و آزادی فکر کردن را هم دارد بناءً ممکن است بعضی ها علم را نیاز های اساسی دانسته و کسب آنرا نیز یک امر ضروری و تعداد دیگری هم آنرا جزء از نیاز های غیر اساسی انسان تلقی کند.

اما به باورمن علم به معنای اولش همانند آب وغذا... بوده و بدون آن انسان در مسیر غیراز مسیر هدف خلقت اش طی طریق خواهندکرد.

چون خداوند(ج)  انسان را بحیث خلیفه ای خویش در روی زمین انتخاب نموده است پس حصول علم را نیز یک شرط اساسی برای او قرار داده است، وخداوند(ج) در کتاب مقدس خویش قرآنکریم بارها درمورد علم و ارزش آن تأکید فرموده و تا آنجا پیش میرود که پیامبرش میفرماید:

”آموختن علم بر هر مرد و زن مسلمان واجب است“. این کلام پیامبر گرامی اسلام(ص) مارا به عمق ارزش علم فرو می برد. جای شک نیست که حصول علم یک امر ضروری برای بشر که همیشه با تفکر خویش در گیر مسائل است و همواره از خود می پرسد من کی هستم؟ از کجا آمده ام ؟ وبه کجا خواهم رفت؟.وسوالات دیگر. پس آموختن علم یک امر ضروری پنداشته می شود.

کشور های جهان اول که امروز در اوج تکنالوژی بسر می برند با وجود داشتن علم زیاد باز هم نتوانسته اند به سوالات فوق پاسخ ارائه دهند و در مرداب جهالت دست وپا می زند.

و این مسئله بر می گردد به تعریف که آن کشور ها از علم نموده اند و فقط تکنالوژی را علم می دانند. در حالیکه نظر به باور اسلامی ما همان تعریف اول برای علم صدق می کند.

نمونه های از خطا های که این کشور ها مرتکب گردید عبارت انداز: جنگ  های جهانی اول ودوم ، استفاده بمب اتمی در هیروشیما جاپان، مصرف کردن بیشترین بودجه این دولت ها در ساختن ابزار نظامی و... این مصارف در حال صورت می گیرد که در گوشه های دیگر کره ای زمین مثل آفریقا انسان ها به شکم خود رسیده گی نمی تواند و پول تمام معادن شان به جیب سرمایه

گذاران آمریکایی و اروپایی سرازیر می شود. و من در تعجبم که این مکاران سیاست مدار چطور جرأت می کنند که خود را دوست کشور های فقیر دانسته و به نام ”کمک وهمکاری“ خود را به  یک شکل سازمان یافته در این گونه کشور ها چسپانده و تفرقه افگنی می کند.                                                             

از انجای که هدف از بیان موضوع ارتباط انسان با علم بود ، می توان دو نتیجه ای را از آن بدست آورد:

اگر علم توأم با ایدولوژی اسلامی حرکت کنند هدف نهایی را خداوند تشکیل داده وانسان در اوج سعادت وخوشبختی نایل گردیده و یک زندگی متمدن را در این دنیا وزندگی دیگری را در آخرت نصیب می گردد.

ودر غیر صورت به سرنوشت کشور های جهان اول دچار خواهند شد که قرار تحقیقات بالاترین آمار خود کشی در این گونه کشور ها ثبت شده است و دلیلش هم معلوم است چون باور به زندگی بعداز مرگ ندارند وخود را مثل گیاهان دانسته وبلآخره به هیج می رسند. واحساسی هرزه بودن را می کنند-ومجبور می شوند تا خود را از بحران های که برایش پیش آمده رهایی بخشیده و خود کشی میکنند ، درحالیکه دین مقدس اسلام خود کشی را یک عمل ناروا دانسته و تأکید می کند که: ”خود را بدست خود هلاک نکنید“ یعنی حلال خدا را حرام نکنید.